بنام خدا

دلایل تحریف ناپذیری قرآن

1ـ ضمانت خداوند بر صیانت از قرآن

«انا نحن نزلناالذکر و انه له لحافظون» (سوره حجر /9)

«انه لقرآن کریم فی کتاب مکنون، لایمسه الا‌المطهرون» (سوره واقعه آیات 77و 78 و 79)

می‌فرماید: مصون از هر دگرگونی و تبدیل و تغییرات است. چون در کتاب مکنون است و کتاب مکنون همان لوح محفوظ است که خود خداوند می‌فرماید: «بل هو قرآن مجید فی لوح محفوظ» (بروج/ 21 و 22)

2ـ باقی بودن قرآن بر همان اوصافی که در زمان نزول وصف گردیده:

(اوصافی مانند: اعجاز به انحاء مختلف، هدایت مداری، عدم اختلاف در قرآن، نوریت، ذکریت، هیمنه و قهاریت بر سایر کتب آسمانی)

هدایت مداری: موعظه، رحمت، بشارت، بیان، بصائر، کتاب مبین

3ـ گواهی تاریخ:

که قرآن از روز نخست تاکنون مورد عنایت، توجه و حفظ و حراست پیامبر اسلام و مسلمانان بوده‌است که گفته شده معنی آیات و سوره‌های نازله را در صندوقچه ها و در منزل خود نگهداری می‌کردند.

4ـ تأکید پیامبر مبنی بر مرجعیت قرآن به هنگام بروز فتنه‌ها و مشکلات:

«وقتی که فتنه‌ها همچون شب تاریک به شما هجوم آورد و تشخیص راه و مسیر حقیقی برای شما مشکل و سخت شد، علیکم بالقرآن»

کتابی می‌تواند فتنه‌ها و مشکلات را خاموش کند که خود دچار بزرگترین فتنه یعنی «تحریف» نشده باشد.

5ـ عدم اتیان باطل در قرآن

خداوند متعال درخصوص عدم ورود باطل از هیچ جایی می‌فرماید: «انه لکتاب عزیز لایأتیه الباطل من بین یدیه ولامن خلفه من بین یدیه» (فصلت/42) یعنی از جلو آن و من خلفه یعنی از پشت سر آن، این تفاسیر کنایه از این است که از هیچ راه باطل به قرآن راه ندارد، مصداق بارز باطل نیز تحریف‌ای است که چیزی را غیر از خودش جلوه می‌دهد و این آیه به صراحت ورود باطل را به قرآن الی‌الابد نفی می‌کند.

6 ـ عرضه روایات و احادیث به قرآن در لسان معصومین (ع)

در احادیث مختلفی فرمودند: ماوافق کتاب ا... فخذوه و ماخالفه فدعوه / در جایی دیگر فرموده‌اند: فازبوها علی‌الجدار؛ آنرا بر دیوار بزنید (یعنی آن را کنار بگذارید.)

7ـ  حدیث ثقلین

8ـ تأکید امامان شیعه بر قرائت همین قرآن کنونی که در دست مردم است.

علی (ع) فرمودند: «اقرء و اکما قَرَأ الناس»

9ـ ضرورت تواتر قرآن:

شرط پذیرش قرآن از زمان نزول تاکنون نقل متواتر قرآن، یعنی نقل دست به دست، سینه به سینه و نقل همگانی بوده‌است. لذا در هیچ زمانی کسی آیه یا سوره‌ای ارائه نداده که اتفاق نظر اجماع و عموم مسلمانان را به دنبال نداشته باشد. موارد نادری در طول تاریخ رخ داده که از آنها پذیرفته نشده است. مثلاً گفته‌اند که ابن مسعود معوذتین را جزء قرآن نمی‌دانست و می‌گفت دعا برای رفع شر است لکن سوره خلع و حفد را خود ارائه نمود که مورد پذیرش واقع نشد چون شاهدی جز خودش نداشت.

10ـ نگارش قرآن توسط کاتبان وحی به محض نزول قرآن

11ـ حفظ قرآن توسط حفاظقرآن به محض نزول (حفظ 10 آیه 10 آیه با تفسیر و مفاهیم آن )

12ـ‌ اخبار و روایات جمع قرآن در عهد رسول ا... (ص)

کاتبان وحی متعدد بودند و قرآن را در قالب سوره‌هایی می‌نوشتند و صحف هر سوره که تکمیل می‌شد آن را داخل صندوقی قرار می دادند و در پایان عمر پیامبر اسلام (ص) از علی (ع) جمع و تدوین آن را خواست.

13ـ اخبار و روایات جمع قرآن توسط علی (ع)

14ـ اخبار و روایات جمع قرآن در عهد ابوبکر:

1ـ پذیرش قرآن براساس شهادت دو شاهد (خطی – حفظی)

2ـ‌پذیرش دو آیه آخر سوره‌ی برائت از خزیمه بن ثابت انصاری بدون شاهد.

3ـ عدم پذیرش آیه رجم از عمر بدلیل نداشتن شاهد توسط زیدبن ثابت (جنگ یمامه)

15ـ اخبار و روایات جمع قرآن در عهد عثمان از روی مصحف حفصه (زید، عبدا...بن زبیر، سعید بن عاص، عبدالرحمن بن حارث بن هشام) جنگ آذربایجان ـ اختلاف قرآئت و خدیفه بن یمان در 5 نسخه و تأکید عثمان بر نگارش به لهجه قریش در صورت اختلاف با زید

ویژگی مصحف عثمانی:

1ـ ترتیب کنونی بود.

2ـ فاقد نقطه و علامت بودند که منشاء اختلاف قرائات در اعصار بعدی گردیده: به درخواست زیاد بن ابیه- ابوالاسود دوئلی اعراب گذاری نمود. (توبه/آیه 3) به کسر لام در مرحله بعدی نصربن عاصم نقطه گذاری کرد.

3ـ وجود اغلاط املائی.

4- نداشتن الف در وسط کلمات قرآنی

16ـ قرائت یک سوره کامل در رکعت اول و دوم فرائض / گمان تحریف، اعتماد کامل‌بودن را از سُوَر قرآن مخدوش می‌کند.

17ـ وجود اغلاط املائی در قرآن بعد از توحید مصاحف در عهد عثمان و ارائه آن به علی (ع) و تأکید بر عدم دستبرد به قرآن از آن روز به بعد «ان القرآن لایهاج الیوم و لایحول».

بسمه‌تعالی

 اعتبار کتاب مقدس

اعتبار کتاب مقدس را از سه دیدگاه می‌توان بررسی کرد:

1ـ دیدگاه اهل کتاب؛

2ـ دیدگاه دانشمندان غیردینی؛

3ـ دیدگاه مسلمانان

دیدگاه اهل کتاب

ایمان یهودیان و مسیحیان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی بودن کتاب عهد عتیق و ایمان مسیحیان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی بودن کتاب عهد جدید عیناً مانند ایمان مسلمانان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی‌بودن قرآن کریم است و هیچ فرقی و تفاوتی در این اعتقاد یافت نمی‌شود.

·          یهودیان و مسیحیان تورات را نوشته‌ی خود حضرت موسی (ع) می‌دانند. مسیحیان درباره چهار انجیل معتقدند که حواریون و حواریون حواریون آنها را سالها پس از حضرت عیسی (ع) نگاشته‌اند. همه مسیحیان؛ همیشه و همه جا معتقد بوده و هستند که اناجیل کنونی زندگی‌نامه و سخنان حضرت عیسی است که متّی، مرقس، لوقا و یوحنّا آنها را نوشته‌اند.

ـ تا آنجا که تاریخ نشان می‌دهد مسیحیان هرگز برای حضرت عیسی (ع) به کتابی قائل نبوده‌اند و اناجیل را صرفاً بیانگر زندگی و سخنان وی می‌دانسته‌اند.

دیدگاه دانشمندان غیردینی

دانشمندان کتاب مقدس را صرفاً نوشته‌ای قدیمی می‌دانند که به دست انسان‌هایی پدید آمده‌است. این افراد ارتباط وحیانی آفریدگار با انسان را خارج از مقوله‌های علمی می‌دانند و بر این باورند که چنین مسأله‌ای را نباید از موضوعات علمی پنداشت.

این عده حتی در مورد وجود خارجی انبیاء(ع) به دلیل آنکه در منابع تاریخی مستقل (فرادینی) از آنان یاد نشده است، تشکیک و تردید می‌کنند.

این دانشمندان غیردینی برای عهد عتیق، 2500 سال قدمت قائلند و برای عهد جدید تاریخی نزدیک به تاریخ سنتی کلیسا یعنی بیش از 1900 سال را اعتقاد دارند.

دیدگاه قرآن و مسلمانان در مورد کتاب مقدس

قرآن کریم، تورات و انجیل هر دو را کتاب‌هایی آسمانی و نازل‌شده از جانب خدا بر دو پیامبر بزرگوار و دارای شریعت به نام موسی و عیسی (ع) می‌داند و مسلمانان را به اعتقاد به وحیانی بودن و خدایی بودن آنها دستور می‌دهد و لیکن تأکید می‌فرماید که یهودیان و مسیحیان این دو کتاب را به میل و نظر شخصی خود و در جهت منافعشان تغییر دادند و تحریف نمودند.

قرآن کریم

قرآن کریم، کتاب آسمانی مسلمانان است که طی 20 سال (به اعتقاد برخی) و یا در مدت 23 سال (به باور برخی دیگر) به تدریج، قطعه قطعه و در مناسبت‌های مختلف بر پیامبر اسلام بطور شفاهی نازل گردید که به محض نزول به دستور پیامبر اکرم (ص) آیات و سوره‌های قرآن بر روی صحیفه‌هایی نوشته می‌شد و به محض تکمیل شدن یک سوره کامل، با نظر پیامبر بسته‌بندی و داخل صندوقچه‌ای قرار داده‌ می‌شد و در منزل پیامبر اسلام نگهداری می‌شد تا اینکه در زمان وفات پیامبر، به علی‌(ع) وصیت نمود  که پس از او قرآن را که تمام سوره‌های آن در پشت رختخوابش بود، جمع‌آوری نماید و علی (ع) پس از رحلت او به مدت 6 ماه جز برای نمازجمعه از منزل بیرون نمی‌آمد تا اینکه قرآن را کاملاً جمع‌آوری و در بین دو جلد قرار داده و بر مسلمانان عرضه نمود. به جز حضرت علی (ع) زید بن ثابت به دستور ابوبکر و سپس در زمان عثمان به دستور عثمان، قرآن دقیقاً جمع‌آوری گردید. ضمن اینکه هر یک از صحابه بزرگوار پیامبر مانند ابن مسعود، ابوموسی اشعری، سلمان فارسی، ابوذر و ... هر کدام قرآنی را نگاشتند.

نتیجه منطقی از آنچه گذشت این است که تورات و انجیل یا عهدین و یا کتاب مقدس کنونی یهود و مسیحیت، بیش از این نمی‌توان گفت که کتاب‌هایی تاریخی هستند که زندگی‌نامه حضرت موسی و حضرت عیسی را در خود جمع کرده و توسط برخی از پیروان این دو پیامبر بزرگ خدا نوشته شده‌اند و اینکه هرگز آن کتاب‌های آسمانی نازل شده از جهان غیب نیستند که این پیامبران از جانب خدا دریافت نموده و به مردم ابلاغ نمودند، بنابراین تورات و انجیل تقدسی آسمانی بودن و خدایی بودن را ندارند و لیکن قرآن کریم کتابی است تماماً وحیانی و آسمانی که از بدو نزول توسط تعداد زیادی از صحابه و یاران پیامبر اسلام (ص) گردآوری، کتاب و حفظ می‌شده است و چه در زمان پیامبراکرم بطور کامل نوشته شده است و چه در دوره‌ی جانشینان او بطور دقیق و با اجماع عمومی تمام حافظان و کاتبان قرآن دقیقاً نگارش و دست به دست طی تاریخ اسلام به دست ما رسیده است.

بحث حدوث و قدیم

کتاب‌های آسمانی آنگاه که سخن از قرآن و دیگر کتاب‌های آسمانی در لوح محفوظ و کتاب مبین است، در این مرحله قدیم‌اند ولی وقتی ملفوظ یا مکتوب می‌گردند، مخلوقند و حادث.

بسمه‌تعالی

کتابهای مقدس

تورات

·         واژه‌ای عبری و به معنای «قانون و شریعت» است. زیرا در تورات احکام و قوانین فراوانی (613 حکم) وجود دارد.

ـ تورات، کتاب آسمانی یهودیان است که آن را «تَنَخ» می‌نامند. «تَنَخ» همان «عهد عتیق» در نظر مسیحیان است.

ـ مسیحیان، «عهد جدید» یعنی«انجیل» را ناسخ «عهد قدیم» یعنی تورات می‌دانند .

مثلاً گوشت خوک در عهد عتیق یا تورات تحریم شده و لکن در «عهد جدید» یا انجیل همه گوشت‌ها حلال شده‌اند.

ـ هر چند مسیحیان نیز به مانند یهود پدیده «نسخ» یعنی لغو حکم پیشین به وسیله‌ی حکم پسین را قبول ندارند لکن عهد قدیم را مقدمه‌ای برای ترک شریعت در عهد جدید می‌دانند.

·         زبان کتاب عهد عتیق به زبان عبری و اندکی هم کلدانی است.

·         سبعینیه نسخه‌ای از عهد عتیق است که به زبان یونانی نوشته شده است.

گفته شده نسخه سبعینیه 258 سال قبل از میلاد به دستور بطلمیوس فیلادلفوس پادشاه مصر توسط 72 نفر انجام گرفته‌است.

 دانشمندان یهود

یهودیان در قرن اول میلادی برای تعیین کتاب‌های مقدس خود جلسه‌ای مشورتی تشکیل دادند و بر 39 کتاب که به زبان عبری نوشته شده بود اتفاق نظر کردند و بقیه نوشته‌های به نام تورات را کناری نهادند. آنان
این مجموعه‌ی عبری را «اپوکریفا» به معنای «پوشیده» نامیدند.

·         حدود 5 قرن پیش مسیحیان در الهامی‌بودن این کتاب‌ها (یعنی کتاب‌های اپوکریفا) تردید کردند و با گذشت زمان آنها را کنار نهادند. کنار نهادن کتاب‌های اپوکریفا توسط مسیحیان پروتستان انجام گرفت.

البته کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس با این عمل پروتستان‌ها مخالفند و قسمت‌های حذف شده (اپوکریفا) را بخشی از عهد عتیق دانسته و آن‌ها را «قانون ثانوی» می‌نامند.

ـ برخی دیگر از کتاب‌های یونانی «سود إپیگرافا» نام دارند که به معنای «نوشته‌های جعلی» است. این کتاب‌ها اعتبار کمتری دارند و هرگز در عهد عتیق جای نگرفته‌اند. این نوشته‌های جعلی که گفته‌می‌شود توسط برخی یهودیان فرهیخته چند دهه پیش از میلاد نوشته شده، از میان رفته‌اند و فقط تعدادی از متون یا ترجمه‌های آن در گوشته و کنار جهان دیده‌شده است.

·         ماحصل سخن آنکه عهد عتیق یا «تَنَخ» دارای سه بخش است:

1ـ بخش تاریخی

2ـ بخش حکمت‌ها، مناجات‌ها و شعرها

3ـ بخش پیشگویی‌های انبیاء

 ·         بخش تاریخی عهد عتیقاین بخش مشتمل بر 17 کتاب است که 5 کتاب اول آن تورات نامیده می‌شود، که نام دیگر آن «پنتاتوگ» یعنی 5 کتاب یا «اسفار خسمه» است.

ـ تورات با سِفر پیدایش آغاز و در آن آفرینش جهان، آدم و حوا و اخراج آنان از بهشت و ...تا حوادث داستان حضرت ابراهیم و فرزندش اسحق و اسماعیل و یعقوب و یوسف و ... سخن به میان آمده و در چهار سِفر بعدی تورات، سیره‌ی حضرت موسی (ع) و تاریخ بنی اسرائیل را شرح می‌دهد. تعداد زیادی از احکام و قوانین با عباراتی منسوب به وحی در این اسفار اربعه وجود دارد. یهودیان معتقدند مؤلف اسفار خمسه تورات خود موسی(ع) است اما اسپینوزا یکی از نقادان هلندی تورات با دلایل علمی اثبات می‌کند که موسی (ع) نمی‌تواند نویسنده تورات باشد بلکه توسط پیروان او و مدت‌ها پس از وی نوشته شده است.                                                                                                            

ـ مابقی کتاب ها از 17 کتاب عهد عتیق (یعنی 13 کتاب باقیمانده) مربوط به سرگذشت برخی پیامبران بعد از حضرت موسی (مانند یوشع) و بعضی بزرگان یهود و نیز پاره ای داستانها از قوم یهود است.

·         اما بخش حکمتهای بخش عتیق که مشتمل بر 5 کتاب شامل سرگذشت ایوب, مناجات‌های داود, امثال و حکمتهای سلیمان نبی (ع), کتاب جامعه (که اسم مستعار حضرت سلیمان است و نگرشی بدبینانه به جهان در این کتاب مطرح شده است) و کتاب غزلیات سلیمان است که شامل اشعار عاشقانه‌ای است.

·         بخش سوم یا پایانی عهد عتیق که عبارت از پیشگویی‌های انبیاست، مشتمل بر 17 کتاب و حاوی هشدارها و تهدیداتی است پیرامون سرنوشتی که بر اثر نافرمانی خداوند در انتظار بنی‌اسرائیل است. نخستین کتاب
این بخش, إشَعیا است که طولانی ترین و معروفترین پیشگویی عهد عتیق است.

·         کتاب دیگری که به عنوان تفسیر در کنار تورات وجود دارد «تَلْمود» است. تلمود به معنی «آموزش» است از فعل ثلاثی «لمَد» یعنی «یاد داد» می آید و با واژه «تلمیذ» و مشتقات آن به معنای «شاگرد» ارتباط دارد.

«تلمود» به کتاب بسیار بزرگی اطلاق می‌شود که احادیث و احکام یهود را در برگرفته است. به عبارت دیگر تلمود تفسیر و تأویل تورات است و احیاناً آن ‌را تورات شفاهی می‌نامند.

·         تلمود بعنوان دایره‌المعارف پرمحتوای یهودیت، محافظت از این آیین را به عهده دارد و منبع قوانین فقه یهود بوده است. مسیحیان به علت بدگویی این کتاب از عیسای مسیح (ع) با آن مخالفند. بعدها این نگاه بدبینانه موجب اقدامات تندی علیه این کتاب ازجمله «تلمودسوزی» گردید.

·         اکنون چند نسخه خطی از تلمود بابلی در کتابخانه‌های جهان یافت می‌شود و تنها نسخه‌ی کتابخانه شهر مونیخ کامل است.

·         قبالا: عرفان یهودی؛ قبالا به معنی مقبول نامیده می‌شود. عرفان یهودی مکتبی زایا و بارور است و در حیات معنوی بنی اسرائیل تأثیر فراوان داشته است. کتابی به نام زوهر به معنای درخشان درباره عرفان یهودی یا قبالا دیده شده است.

دانش قبالا یا معارف عرفانی یهود بیشتر پیرامون عرش خداوند، اسم اعظم خدا، حوادث آخرالزمان، ظهور مسیحا، رجعت و قیامت بحث می‌کند و علم حروف در عرفان یهودی نقش مهمی برعهده دارد.

ـ اعداد ابجد در قرن دوم قبل از میلاد در جامعه یهود ابداع و از آنجا به مسیحیت و اسلام راه یافته است.

 اعتقادات یهود:

فیلسوف و پزشک یهودی موسی بن میمون متوفای 1204 میلادی 13 اصل اعتقادی برای یهودیت مطرح کرده است، مثل آنچه که ما درباره اصول دین می‌گوییم و معتقدیم:

1ـ وجود خدا

2ـ یگانگی خدا

3ـ مجرد بودن خدا

4ـ نداشتن زمان

5ـ‌ حکیم بودن خدا

6ـ ‌عدالت خداوند

7ـ نزدیکی به خدا از طریق عبادت ممکن است.

8ـ اعتقاد به نبوت

9ـ برتربودن حضرت موسی (ع)

10ـ اعتقاد به آسمانی بودن تورات

11ـ عدم جواز نسخ احکام

12ـ آمدن مسیحای موعود

13ـ قیامت و جاودانگی نفس آدمی

عهد جدید

·         کتاب مقدس مسیحیان دو بخش دارد: عهد جدید و عهد عتیق. علت این نامگذاری آن است که مسیحیان معتقدند خدای متعال با انسان دو پیمان بسته است: یکی پیمان کهن، به وسیله پیامبران پیش از حضرت عیسی مسیح(ع). در این پیمان مرتبه‌ای از نجات از طریق وعده، وعید، قانون و شریعت بدست می‌آید. انسان‌های طرف این پیمان بنی‌اسرائیل بوده‌اند. دیگری پیمان نو، توسط خدای متجلی یعنی عیسی مسیح که طرف آن همه‌ی انسان‌ها هستند . در پیمان نو نجات از طریق محبت حاصل می‌شود. به این معنا که طبق اعتقاد آنان، خدای پسر به شکل انسان مجسم می‌شود، گناهان بشر را بر خود می‌گیرد و با تحمل رنج صلیب، کفاره‌ی گناهان می‌شود. تا آنجا که تاریخ نشان می‌دهد، این عقیده با وجود دوری آن از عقل و منطق، زیربنای مسیحیت بوده‌است.

·         تفاوت عهد عتیق و عهد جدید در این است که عهد عتیق احکام و شرایعی را پیش روی انسان می‌گذارد و مشتمل بر امر و نهی است ولی در عهد جدید این مسائل مطرح نیست، بلکه اعتقاد براین است که خداوند از روی محبت در لباس انسان ظاهر شد و پس از مدت کوتاهی زندگی و رنج کشیدن، در راه گناهان بشر مصلوب و کشته شد.

·         عهد جدید به زبان یونانی نگارش یافته است. چهار انجیل در آغاز عهد جدید وجود دارد، کلمه‌ی انجیل در زبان یونانی به معنای «مژده» است. مژده به فرارسیدن ملکوت آسمان یا پیمان تازه. تمام عهد جدید مورد قبول همه‌ مسیحیان است و اپوکریفا بین آنها وجود ندارد.

·         مجموع کتاب‌های عهد عتیق و عهد جدید 66 کتاب است: عهد عتیق 39 کتاب است که فهرست آنها در بخش یهودیت گذشت و عهد جدید 27 کتاب است که از نظر موضوع به چهار بخش تقسیم می‌شود:

1ـ اناجیل؛

2ـ اعمال رسولان؛

3ـ نامه‌های رسولان؛

4ـ مکاشفه.

 اناجیل

·         گروه زیادی از یاران و پیروان حضرت عیسی(ع) به نوشتن سیره و سخنان آن حضرت اقدام کردند و نوشته‌هایی به وجود آوردند که بعداً انجیل خوانده شد. اندک اندک چهار انجیل از این انجیل‌ها رسمیت یافت و اناجیل دیگر متروک شد.

نویسندگان انجیل اول و چهارم از حواریون و نویسندگان دو انجیل دیگر از حواریون حواریون معرفی می‌شوند. میان سه انجیل اول هماهنگی وجود دارد و به این دلیل آنها را «اناجیل همنوا» می‌نامند.

1ـ انجیل متّی (سیره و سخنان مسیح با تأکید بر پیشگویی‌های عهد عتیق)

2ـ انجیل مرقس (قدیم‌ترین و کوتاه‌ترین کتاب سیره و سخنان مسیح)

3ـ انجیل لوقا (سیره و سخنان مسیح با تکیه بر جزئیات)

4ـ انجیل یوحنّا (متأخرترین کتاب سیره و سخنان مسیح با تأکید بر فوق بشر بودن او)

5ـ انجیل برنابا (معمولاً از آن غفلت می‌شود. در این انجیل خاتمیت پیامبر اسلام (ص) به صراحت ذکر شده‌است و لیکن متعصبان یهودی و مسیحی آن را از بین برده‌اند و نیز نسخه‌هایی از آن در گوشه و کنار جهان دیده شده است. به ویژه یک نسخه آن در ترکیه پیدا شده و آن را از این کشور گرفتند.)