بسمه‌تعالی

 اعتبار کتاب مقدس

اعتبار کتاب مقدس را از سه دیدگاه می‌توان بررسی کرد:

1ـ دیدگاه اهل کتاب؛

2ـ دیدگاه دانشمندان غیردینی؛

3ـ دیدگاه مسلمانان

دیدگاه اهل کتاب

ایمان یهودیان و مسیحیان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی بودن کتاب عهد عتیق و ایمان مسیحیان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی بودن کتاب عهد جدید عیناً مانند ایمان مسلمانان به صدق، صحت، قداست، اعتبار و الهی‌بودن قرآن کریم است و هیچ فرقی و تفاوتی در این اعتقاد یافت نمی‌شود.

·          یهودیان و مسیحیان تورات را نوشته‌ی خود حضرت موسی (ع) می‌دانند. مسیحیان درباره چهار انجیل معتقدند که حواریون و حواریون حواریون آنها را سالها پس از حضرت عیسی (ع) نگاشته‌اند. همه مسیحیان؛ همیشه و همه جا معتقد بوده و هستند که اناجیل کنونی زندگی‌نامه و سخنان حضرت عیسی است که متّی، مرقس، لوقا و یوحنّا آنها را نوشته‌اند.

ـ تا آنجا که تاریخ نشان می‌دهد مسیحیان هرگز برای حضرت عیسی (ع) به کتابی قائل نبوده‌اند و اناجیل را صرفاً بیانگر زندگی و سخنان وی می‌دانسته‌اند.

دیدگاه دانشمندان غیردینی

دانشمندان کتاب مقدس را صرفاً نوشته‌ای قدیمی می‌دانند که به دست انسان‌هایی پدید آمده‌است. این افراد ارتباط وحیانی آفریدگار با انسان را خارج از مقوله‌های علمی می‌دانند و بر این باورند که چنین مسأله‌ای را نباید از موضوعات علمی پنداشت.

این عده حتی در مورد وجود خارجی انبیاء(ع) به دلیل آنکه در منابع تاریخی مستقل (فرادینی) از آنان یاد نشده است، تشکیک و تردید می‌کنند.

این دانشمندان غیردینی برای عهد عتیق، 2500 سال قدمت قائلند و برای عهد جدید تاریخی نزدیک به تاریخ سنتی کلیسا یعنی بیش از 1900 سال را اعتقاد دارند.

دیدگاه قرآن و مسلمانان در مورد کتاب مقدس

قرآن کریم، تورات و انجیل هر دو را کتاب‌هایی آسمانی و نازل‌شده از جانب خدا بر دو پیامبر بزرگوار و دارای شریعت به نام موسی و عیسی (ع) می‌داند و مسلمانان را به اعتقاد به وحیانی بودن و خدایی بودن آنها دستور می‌دهد و لیکن تأکید می‌فرماید که یهودیان و مسیحیان این دو کتاب را به میل و نظر شخصی خود و در جهت منافعشان تغییر دادند و تحریف نمودند.

قرآن کریم

قرآن کریم، کتاب آسمانی مسلمانان است که طی 20 سال (به اعتقاد برخی) و یا در مدت 23 سال (به باور برخی دیگر) به تدریج، قطعه قطعه و در مناسبت‌های مختلف بر پیامبر اسلام بطور شفاهی نازل گردید که به محض نزول به دستور پیامبر اکرم (ص) آیات و سوره‌های قرآن بر روی صحیفه‌هایی نوشته می‌شد و به محض تکمیل شدن یک سوره کامل، با نظر پیامبر بسته‌بندی و داخل صندوقچه‌ای قرار داده‌ می‌شد و در منزل پیامبر اسلام نگهداری می‌شد تا اینکه در زمان وفات پیامبر، به علی‌(ع) وصیت نمود  که پس از او قرآن را که تمام سوره‌های آن در پشت رختخوابش بود، جمع‌آوری نماید و علی (ع) پس از رحلت او به مدت 6 ماه جز برای نمازجمعه از منزل بیرون نمی‌آمد تا اینکه قرآن را کاملاً جمع‌آوری و در بین دو جلد قرار داده و بر مسلمانان عرضه نمود. به جز حضرت علی (ع) زید بن ثابت به دستور ابوبکر و سپس در زمان عثمان به دستور عثمان، قرآن دقیقاً جمع‌آوری گردید. ضمن اینکه هر یک از صحابه بزرگوار پیامبر مانند ابن مسعود، ابوموسی اشعری، سلمان فارسی، ابوذر و ... هر کدام قرآنی را نگاشتند.

نتیجه منطقی از آنچه گذشت این است که تورات و انجیل یا عهدین و یا کتاب مقدس کنونی یهود و مسیحیت، بیش از این نمی‌توان گفت که کتاب‌هایی تاریخی هستند که زندگی‌نامه حضرت موسی و حضرت عیسی را در خود جمع کرده و توسط برخی از پیروان این دو پیامبر بزرگ خدا نوشته شده‌اند و اینکه هرگز آن کتاب‌های آسمانی نازل شده از جهان غیب نیستند که این پیامبران از جانب خدا دریافت نموده و به مردم ابلاغ نمودند، بنابراین تورات و انجیل تقدسی آسمانی بودن و خدایی بودن را ندارند و لیکن قرآن کریم کتابی است تماماً وحیانی و آسمانی که از بدو نزول توسط تعداد زیادی از صحابه و یاران پیامبر اسلام (ص) گردآوری، کتاب و حفظ می‌شده است و چه در زمان پیامبراکرم بطور کامل نوشته شده است و چه در دوره‌ی جانشینان او بطور دقیق و با اجماع عمومی تمام حافظان و کاتبان قرآن دقیقاً نگارش و دست به دست طی تاریخ اسلام به دست ما رسیده است.

بحث حدوث و قدیم

کتاب‌های آسمانی آنگاه که سخن از قرآن و دیگر کتاب‌های آسمانی در لوح محفوظ و کتاب مبین است، در این مرحله قدیم‌اند ولی وقتی ملفوظ یا مکتوب می‌گردند، مخلوقند و حادث.