سیاست های فرهنگی انگلستان

خانم ساجدی

چشم‌انداز تاریخی/ ابزارها و سیاست‌های فرهنگی

پادشاهی انگلستان متشکل از چهار کشور انگلیس، ولز، اسکاتلند، و ایرلند شمالی است که هر کدام تاریخ و فرهنگ جداگانه ای دارند. انگلیس، ولز و اسکاتلند درمجموع  بریتانیای کبیر را تشکیل می دهند. ساختار نظام بودجه بخش هنر بریتانیای کنونی به دهه چهل باز می گردد . جو سیاسی بین المللی در آن زمان سبب بروز بحثی شد مبنی بر اینکه آیا دولت باید در تأمین بودجه هنر به عنوان تجلی یک جامعه آزاد و دموکراتیک نقش داشته باشد یا خیر؟ نتیجه این بحث ها ظهور اولین نهاد ملی برای حمایت از فعالیتهی هنری یعنی "شورای حمایت از موسیقی و هنر" بود. این شورا با رهبری جان مینارد کینس اقتصاددان برای تأمین بودجه فعالیتهای هنری شروع بکار کرد. ایده وی درخصوص حمایت دولتی از هنر عامل عمده تکامل شورای حمایت از موسیقی و هنر در سال 1946 و تبدیل آن به شورای هنری بریتانیای  کبیر بود که اولین نهاد هنری در جهان محسوب می شد که سرمایه های دولت را در بخش هنر توزیع می کرد. کینس معتقد بود شورای هنر در دوران بازسازی بخش فرهنگی بعد از جنگ جهانی دوم بطور موقت فعال خواهد بود. با این وجود، آنچه که شکل گرفت، آگاهانه یا ناآگاهانه، اعتراف ضمنی بود  به اینکه دولت باید در حمایت از هنر نقش داشته باشد.

کمک مالی که شورای هنر در سال 46-1945 از دولت دریافت کرد حدود 235 هزار پوند بود. پس از ده سال این مبلغ به هشتصد و بیست هزار پوند رسید. شورا در ابتدا انعطاف پذیر بود و بودجه را به سازمانهای هنری و هنرمندان اختصاص می داد و به آنها کمک می کرد. اما بعدها به تدریج از کمک مستقیم مالی به برخی بخش های خاص خودداری کرد اما همچنان به  حمایت خود  از نمایشگاههای هنری و برنامه حمایتی موسوم به "اپرا برای همه" ادامه داد. نکته مهم این است که هیچ گاه در اساسنامه هایی که به شورا مجوز فعالیت می داد هنر تعریف نشد و اگرچه تعداد سازمانهای هنری افزایش می یافت بعد از بیست سال هنوز گستردگی انواع فعالیتهای هنری اندک بود. برای مثال شعر، عکاسی و جاز سالها تحت حمایت قرار نگرفتند. ولز و اسکاتلند گرچه قانونا بخشی از شورای هنر بریتانیای بزرگ محسوب می شدند خودشان شورای جداگانه داشتند. شورای هنر ایرلند شمالی در دهه چهل بطور مستقل تشکیل شد.

در بیست سال اول دوران پس از جنگ، سازمان  دولتی مسئول اعطای کمک مالی به شورای هنر بریتانیای بزرگ، موزه های ملی، نگارخانه ها و کتابخانه انگلیس، وزارت دارایی این کشور بود. در سال 1965 این مسئولیت به اداره آموزش و علوم محول شد. در آن زمان اولین وزیر انگلیس در بخش هنر یعنی خانم جنی لی گزارش جامع و دقیقی تهیه کرد که دربرگیرنده یک خط مشی هنری بود. درپی انتشار این گزارش، کمک مالی شورای هنر در سال 67-1966 تا چهل و پنج درصد افزایش یافت و در سال 68-1967 با یک افزایش 26 درصدی دیگر مبلغ این کمک های مالی به هفت میلیون و دویست هزار پوند انگلیس رسید. کمیته مشورتی  دولت در سال 1931 برای سیاست گذاری درباره موزه ها تشکیل شده بود در سال 1963 وظیفه یافت بودجه موزه های ملی را تأمین کند و در سال 1987 این کمیته به کمیسیون نگارخانه ها و موزه ها با اساسنامه خاص خود تغییر نام یافت.سانسور تئاتر نیز با توجه به جو لیبرالی دهه شصت قبلا ملغی  شده بود.

در دهه هفتاد هزینه های بخش هنر گسترش یافت و بحث های قابل ملاحظه ای در خصوص اینکه چه نوع هنر و فرهنگی باید مشمول یارانه شود درگرفت. شخصیت های اصلی صحنه هنر طرفدار شیوه سنتی حمایت از "بهترین ها" در عرصه هنرهای کلاسیک و معاصر بودند. از طرف دیگر، تعداد فزاینده ای از شاغلان بخش هنری که به آنها اعضای "جنبش هنری جایگزین" نیز اطلاق می شد ، شیوه شورای هنر را نخبه سالارانه می دانستند.

مقامات محلی حمایت خود را از ساخت یا بازسازی سالن های تئاتر محلی، موزه ها، نگارخانه ها و سالن های چند منظوره افزایش دادند و این علاوه بر برنامه ها و جشنواره هایی بود که آنان خودشان  برگزار می کردند. بهرحال گرچه مقررات دولتی مصوب سال 1948 به شوراهای محلی اجازه داد از هنر و سرگرمی ها حمایت کنند ،این اختیارات قانونی الزام آور نبودند که نتیجه چنین وضعی نیز مقطعی بودن کمک های فوق بود. در دهه های شصت و هفتاد انجمن های منطقه ای هنری در واکنش به بسته شدن دفاتر منطقه ای شورای هنر تشکیل شد.

 در دهه هشتاد فشارهای سیاسی و اقتصادی باعث شد تأمین بودجه و مدیریت حوزه هنر و فرهنگ در بریتانیا مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. دولت در حالیکه به اصل حمایت از بخش عمومی پایبند باقی ماند، از سازمانهای هنری و فرهنگی خواست بدنبال پیدا کردن منابع جدید درآمد برای تکمیل بودجه خود باشند. یکی از نشانه های این تغییر در سیاست دولت، تأسیس بخشی موسوم به " طرح محرک حمایت تجاری" در سال 1984 بود که برای اولین بار درآمدهای حاصل از بخش تجارت را در کنار کمک های مالی دولت قرار می داد و هدف آن تشویق سازمانهای هنری به یافتن منابع جدید درآمد بود.

در سال 1990 دولت از شورای هنر بریتانیای کبیر خواست  با همکاری مؤسسه فیلم انگلیس، شورای کرافتس، شورا های هنر ولز و اسکاتلند و مناطق دیگر، راهبردی هنری و رسانه ای تدوین کند.این اولین بار در تاریخ شورای هنر انگلیس بود که برای تدوین سیاستی مشخص جهت هماهنگ کردن بودجه بخش هنر تلاش می شد. این روند، برگزاری حدود پنجاه سمینار را در سراسر بریتانیا در پی داشت. اما در اواخر سال 1992 گزارش تهیه شده بایگانی شد.  در واقع بریتانیا در دهه نود شاهد شکل گیری سیاست اساسی و بویژه تغییر ساختاری در بخش هنر و فرهنگ خود بود. در سال 1992 دولت محافظه کار که مجددا به قدرت رسیده بود برای اولین بار وزارتخانه منسجمی برای رسیدگی به مسائل حوزه های هنر، موزه ها، میراث فرهنگی، رسانه ها، ورزش و گردشگری تاسیس کرد و آن را "وزارت میراث ملی" نامید. سپس در سال 1994 تصمیمی اساسی برای محول کردن وظایف شورای هنر بریتانیای بزرگ به سه نهاد مجزا به نامهای شورای هنر انگلیس، شورای هنر اسکاتلند و شورای هنر ولز اتخاذ شد. 

پیشرفت قابل توجهی که بعدها صورت پذیرفت  عرضه طرح بخت آزمایی ملی در اواسط دهه نود بود که منبع بزرگ درآمدی برای بخش فرهنگ بوجود آورد. در سالهای اول علاوه بر ساخت ساختمانهای جدید ، بیشتر توجه  به اجرای طرحهای بزرگ مانند بازسازی موزه ها و نگارخانه ها  معطوف شد. اخیرا بخش اعظم سرمایه ها صرف پروژه های کوچکتر یا کمیسیون های محلی می شود. دولت برخاسته از حزب کارگر در سال 1997،  نام وزارت میراث ملی را به وزارت "فرهنگ، رسانه و ورزش" تغییر داد. دولت همچنین بجای افزایش داد و ستد در بخش فرهنگ در سالهای پایانی وقفه در تأمین بودجه، تلاش کرد تعداد نهادهای فرهنگی را از طریق ادغام آنها کاهش دهد. کمیسیون موزه ها و نگارخانه ها و کمیسیون کتابخانه ها و اطلاعات با یکدیگر ادغام شدند و در ابتدا ری سورس(Resource ) نام گرفت ولی از سال دو هزار و چهار به این سو، این نهاد "شورای موزه ها، کتابخانه ها و آرشیوها" نامیده می شود.کمیسیون سلطنتی  اماکن تاریخی به سازمان "میراث انگلیس" تغییر نام داد و یک شورای جدید فیلم به منظور توسعه صنعت فیلم سازی و فرهنگ فیلم در انگلیس تأسیس شد. در این راستا، کمیسیون فیلم انگلیس حذف و بجایش مؤسسه فیلم انگلیس بوجود آمد. این مؤسسه مستقل است اما هم اکنون شورای فیلم که بخش عمده بودجه دولتی در زمینه فیلم را ساماندهی می کند، بودجه این مؤسسه را تأمین می کند. شورای "کرافت" باید با شورای هنر  ادغام می شد اما شورایی مستقل شد و هم اکنون شورای هنر بودجه آن را تأمین می کند.

دولت هم اکنون هشت کنسرسیوم فرهنگی منطقه ای خارج از لندن تشکیل داده است که هدف آنها تعیین راهبردهای فرهنگی منسجم در سراسر انگلیس و اطمینان یافتن از این موضوع است که فرهنگ نقش نیرومندی در توسعه منطقه ای داشته باشد.

 تعیین راهبردهای های فرهنگی در لندن برعهده مجمع لندن بزرگ است. مقامات محلی نیز  هم اکنون وظیفه دارند راهبردهای فرهنگی محلی را تدوین کنند. در آوریل 2002 شورای هنر انگلیس و انجمن های هنر منطقه ای بعنوان یک نهاد خاص در توسعه هنر انگلیس که "شورای هنر انگلس" نامیده

 می شود، ایجاد شد.

هنوز نمودارهای سازمانی کاملی که هر چهار کشور جزئ بریتانیا در آن آمده باشد موجود نیست.

پارلمان و دولت بریتانیا مسئول همه امور فرهنگی در انگلیس و برخی مسائل مانند پخش رادیویی و تلویزیونی را در سراسر بریتانیا برعهده دارد. بهر حال در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی اکثر مسائل فرهنگی به ترتیب در حوزه مسئولیت پارلمان اسکاتلند، مجمع ملی ولز و مجمع اجرایی ایرلند شمالی قرار دارد. مجمع ایرلند شمالی طبق توافق بلفاست تشکیل شد و مسئول اصلی انجام وظایف محول شده است و اختیارات کامل قانونگذاری و اجرایی دارد. اما فعالیت این مجمع در نیمه شب چهاردهم اکتبر دو هزار و دو به حالت تعلیق در آمد و در نهایت این مجمع در بیست و هشتم آوریل سال دو هزار و سه منحل شد و یک وزیر مسئولیت اداره ادارات ایرلند شمالی را بعهده گرفت.

مفاد  قانون 1998 اسکاتلند، قانون 1998 دولت ولز، قانون 1998 ایرلند شمالی مشخص می کنند که چه مسائلی در حوزه مسئولیت دولت انگلستان است . قابل ذکر است در حالیکه پارلمان اسکاتلند و مجمع ایرلند شمالی می توانند درباره مسائلی که مسئولیت آنها مستقل شده است قانون اولیه وضع کنند اما  فقط مجمع ملی ولز می تواند قوانین ثانویه وضع کند و پارلمان  و دولت انگلیس هستند که قوانین اولیه را وضع می کنند.

وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش انگلیس ، سیاستهای دولت را اجرا و کمک های مالی دولتی را میان موزه های ملی، نگارخانه های هنری در انگلستان، شورای هنر انگلستان، کتابخانه بریتانیا و دیگر نهادهای فرهنگی و باستانی توزیع می کند. دیگر وظایف این وزارتخانه  عبارتند از؛ ساماندهی صنایع فیلم و موسیقی، نظارت بر پخش برنامه ها و مطبوعات، برپایی مسابقات بخت آزمایی  ملی و صدور مجوز برای صادرات فراورده های فرهنگی. یک وزیر اداره این وزارتخانه را برعهده دارد که چند نفر دیگر به او در انجام این کار کمک می کنند. این گروه کمیته برگزیده پارلمانی برای اداره بخش فرهنگ، رسانه و ورزش  بریتانیا است .

در همه مناطق انگلیس از طریق هیئت های عمومی غیر اداری که در امر هنر، ورزش فیلم و میراث فرهنگی فعالیت می کنند، هزینه ها عملیاتی می شود و بسیاری از موزه ها و نگارخانه ها نیز از جمله موزه ویکتوریا و آلبرت، موزه تاریخ ملی و نگارخانه تیت در غالب همین هیئت ها اداره می شوند. برخی هیئت های عمومی از جمله چهار شورای هنری بعنوان توزیع کننده بودجه بخت آزمایی ملی نیز عمل می کنند.

پارلمان و دولت انگلیس وظیفه قانونگذاری در کل انگلستان را در زمینه های زیر به عهده دارند:

پذیرش آثار فرهنگی  به جای مالیات

پخش برنامه رادیو و تلوزیونی

کنترل صادرات محصولات فرهنگی

طرح بیمه دولتی

برگزاری مسابقات بخت آزمایی ملی

اعطای وام های عمومی

وزارت فرهنگ ، رسانه و ورزش همچنین مسئول تدوین سیاست های صنعت فیلم را نیز در ولز بعهده دارد. دیگر فعالیت ها در حوزه مسئولیت دولت های انتقالی در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی قرار می گیرد.

علاوه بر مسائل خاص، تصمیم گیری درباره مسائل بین المللی و اتحادیه اروپا از اختیارات دولت انگلیس است.

در سالهای اخیر در هیئت های عمومی تغییرات ساختاری قابل توجهی رخ داده است. به عنوان نمونه در کنار ایجاد شورای موزه ها، آرشیوها و کتابخانه ها، ایجاد شورای جدید فیلم و ادغام شدن کمیسیون سلطنتی اماکن تاریخی و میراث فرهنگی انگلیس، کمیسیون جدیدی در زمینه معماری تشکیل شده است تا بدین وسیله کیفیت ساخت و سازهای شهری بهبود پیدا کند. شورای هنر انگلستان در نتیجه ادغام انجمن های هنری منطقه ای انگلستان بوجود آمد.

هیئت های عمومی غیر اداری در انگلستان بودجه خود را مستقیما از وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش این کشور دریافت می کنند. بودجه این مراکز هر سه سال یک بار پرداخت می شود تا هیئتها در برنامه ریزی خود آزادی عمل داشته باشند. در توافقات مربوط به بودجه، اهداف نیز مشخص می شود.

سازمانهای منطقه ای که در درون ادارات زیرمجموعه وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش فعالیت می کنند، سیاست های فرهنگی کل انگلستان ار تعیین می کند. وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش در هشت منطقه خود در خارج از لندن کنسرسیوم فرهنگی منطقه ای ایجاد کرده است.طرحهایی نیز وجود دارد مبنی بر اینکه برخی وظایف دولت مرکزی به مجمع های منطقه ای پیشنهاد شده، محول شود.

مدیریت مسائل فرهنگی در اسکاتلند،  وظیفه بخش اجرایی اسکاتلند است. وزیر گردشگری، فرهنگ و ورزش و اداره آموزش اسکاتلند ، مسئول سیاستگذاری ها در زمینه هنر، فیلم، معماری، میراث فرهنگی، زبان سلتی اسکاتلندی، گردشگری، ورزش و همکاری با دولت انگلیس در زمینه پخش برنامه و مسابقات بخت آزمایی ملی است. "سازمان میراث تاریخی اسکاتلند" یک دستگاه اجرایی این اداره است و مسئولیت حفاظت از میراث فرهنگی کشور را برعهده دارد . واحد گردشگری، فرهنگ و ورزش اداره آموزش اسکاتلند نیز وظیفه تأمین بودجه تعدادی از نهادهای فرهنگی از جمله شورای هنر اسکاتلند و انجمن فیلم را برعهده دارد  که وظیفه اش توسعه صنعت فیلم، تلویزیون و رسانه های جدید است.

مجمع ملی ولز نیز وظایفی در زمینه فرهنگ و مسائل مرتبط به آن برعهده  دارد. در دولت مجمع ولز، وزیر فرهنگ بر مقوله هایی ازقبیل زبان ولزی و ورزش ، حوزه های هنری، موزه ها، کتابخانه ها، زبان، رسانه ها و پخش برنامه ها، میراث فرهنگی ، ورزش و مسائل بخت آزمایی و سرگرمی نظارت می کند. از سال 1999 به بعد تعدادی از نهادهای عمومی مانند شورای هنر ولز، انجمن زبان ولزی، شورای ورزش ولز و موزه ها و نگارخانه های ولز از طریق مجمع ملی ولز تأمین بودجه می شوند. قبلا این وظیفه بعهده اداره سابق ولز بود. اداره فرهنگ، زبان ولزی و ورزش بخشی از مجمع ملی است و مسئول حفاظت از میراث این کشور می باشد. کمیسیون طراحی ولز که در سال 2002 تاسیس شد مدافع توسعه، برابری فرصت ها و جذب اجتماعی است. واحد "کای مال" که از نظر لفظی به معنای  ملحق شدن به یکدیگر است بعنوان یک واحد ویژه و جدید در مجمع ملی ولز در آوریل 2004 تأسیس  شد و هدف آن سازماندهی موزه ها، آرشیوها و کتابخانه ها  است.

هیئت اجرایی ایرلند شمالی بدنبال توافق "جمعه مقدس" بوجود آمد. اداره فرهنگ، هنر و سرگرمی "کین" از ده اداره اجرایی متشکل است که  وظیفه ان  مدیریت مرکزی هنر، فرهنگ، موزه ها، کتابخانه ها، ورزش و امکانات سرگرمی، سیاستگذاریهای زبانی و مسائل مربوط به بلیطهای بخت آزمایی ملی است. اداره فرهنگ، هنر و سرگرمی ایرلند شمالی از تعدادی از هیئت های عمومی غیر اداری نیز حمایت می کند. این هیئت ها شامل شورای هنر ایرلند شمالی، که در سال 1995 به یک هیئت ثابت تبدیل شد، موزه ها و نگارخانه های ایرلند شمالی که در سال 1998 در نتیجه ادغام چهار موزه اصلی و مجموعه های فرهنگی شکل گرفت و شورای موزه های ایرلند شمالی است  که کانال اصلی حمایت هیئت اجرایی از موزه های محلی است. اداره فرهنگ، هنر و سرگرمی ایرلند شمالی همچنین از کمیسیون فیلم نیز که درحال حاضر شورای فیلم و تلویزیون ایرلند شمالی نامیده می شود پشتیبانی می کند. دولت محلی هم چنین در حمایت از موزه های محلی نیز نقش دارد.

دولت انگلستان یا همان بریتاینای کبیر متعهد است بین ادارات دولتی و بین سطوح حاکم هماهنگی ایجاد کند تا سیاست ها بطور مؤثر اجرا شود. این هم به مسائل فرهنگی و هم به مسائل هنری مربوط می شود. دولت انگلیس مقامات محلی را ملزم کرده بود تا سال 2001 راهبردهای فرهنگی محلی جهت ارتقاء سطح زندگی مردم تدوین کنند. اداره فرهنگ، هنر و سرگرمی های ایرلند شمالی موظف است جهت تهیه و تدوین راهبردهای محلی فرهنگی از طریق یک مجمع فرهنگی با شوراهای بخش ها همکاری کند.

شورای هنر ایرلند شمالی بطور منظم با شوراهای بخش ها از طریق یک مجمع فرهنگی در تماس است. در این زمینه، شورای هنر یک صندوق با سرمایه دو میلیون و یکصد هزار پوندی برای چهار ساله ایجاد کرده است  و با تکیه به  آن  از سازمانها و پروژه های محلی براساس اولویت هایی که درباره آن با مقامات محلی توافق شده است ، حمایت مالی می کند.

واحد "محرومیت اجتماعی" دولت انگلیس در این میان قابل ذکر است. این واحد با تشکیل گروه هایی نحوه عملی شدن سیاستهای محرومیت زدایی درمناطق مختلق را که نتیجه محرومیت اجتماعی است ، تبیین می کند. یکی از این گروهها که "تیم دهم" نام دارد مأمور شده است درباره چگونگی افزایش تأثیر هزینه های دولت و سیاستهای آن بر فرهنگ و سرگرمی های مناطق فقیر تحقیق کند و همچنین بهترین شیوه را برای استفاده از هنر، ورزش و سرگرمی جهت جذب مردم مناطق محروم بویژه آنهاییکه احساس می کنند از جامعه طرد شده اند( مانند جوانان ناراضی و اقلیت ها) شناسایی کند.

درانگلستان میزان قابل ملاحظه ای از همکاری فرهنگی بین المللی ازطریق اشخاص و سازمانها  و با بهره گرفتن از شبکه ها، تبادلات و روابط شخصی صورت می پذیرد. این مساله علاوه بر صنایع ابداعی و فرهنگی ، بخشی از کار بسیاری از سازمانها و اشخاصی است که داد و ستد خارجی انجام می دهند. شورای بریتانیا که اداره خارجه و مشترک المنافع بخشی از بودجه آن را تأمین میکند نقش مهمی در این حوزه دارد و تأکید آن بطور فزاینده ای بر فرصت سازیهای توسعه فرهنگی، ایجاد شراکت های جدید و بسط روابط فرهنگی است. سطح منابع موجود برای عملکردهای بین المللی به متخصصان فرهنگی بستگی دارد.

سازمانهایی مانند ویزیتینگ آرت ( نهاد ظاهرا مستقلی که شورای بریتانیا، شورای هنر و وزارت فرهنگ  بودجه آن را تأمین می کنند) همکاری های بین المللی را توصیه و تشویق می کنند. در ولز، یک واحد ویژه کوچک بنام "هنر بین المللی ولز " به منظور ایجاد فرصت های دو طرفه در زمینه هنر تشکیل شده است که شورای هنر ولز و شورای بریتانیا از آن حمایت می کنند. شورای هنر ایرلند شمالی در زمینه برون مرزی ، همکاری نزدیکی با همتای خود در جمهوری ایرلند دارد.

برنامه صلح و مصالحه اتحادیه اروپا در ایرلند شمالی موسوم به "صلح دو"  با هدف توجه به درگیری ها و فراهم آوردن زمینه ایجاد صلح شکل گرفت .

دولت انگلیس از طریق وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش، مسئولیت اصلی همکاری های فرهنگی در اتحادیه اروپا و سیاستگذاریهای فرهنگی را در شورای اروپا بعهده دارد. دولت انگلیس یکی از مؤسسان یونسکو بود و بعد از دوازده سال غیبت به علت احتلافات مالی و فرهنگی، مجددا در سال 1997 به یونسکو پیوست. کمیته فرهنگی کمیسیون ملی یونسکوی انگلیس در سال 2000 تشکیل و شورای بریتانیا  اداره  آن را عهده دار شد. بهرحال این کمیسیون همراه با کمیته فرهنگی آن در سال 2003 منحل شد.

وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش  انگلیس همراه با شورای فیلم در کمیته مدیریت برنامه و رسانه اتحادیه اروپا حضور دارد. دولت انگلیس با همکاری نزدیک و مثبتی که با کمیسیون اروپا و کشورهای عضودارد سعی می کند به پیشبرد این برنامه در جهت ارتقای صنعت فیلم اروپا کمک کند. وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش انگلیس همچنین در شورای اجرایی نظارت سمعی-بصری اروپا عضویت دارد. این شورا در بخش سمعی- بصری به جمع آوری و پخش  اطلاعات می پردازد. اهداف اصلی وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش انگلیس اطمینان پیدا کردن از این موضوع است که انگلیس از همکاری با این سازمانها بهره کافی  می برد و همچنین اطمینان از اینکه این سازمانها به گونه ای منسجم و مؤثر اداره می شوند که نیازها و منافع بخشهای برنامه ساز تأمین می شود.

با وجود فشارهایی که بر روی الگوی دولتی در کشورهای دیگر اعمال می شود ،الگوی انگلیس در بخش فرهنگ یعنی الگوی خصوصی-عمومی تأمین بودجه، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. سازمان هنر و تجارت انگلیس مسئول خدمات آموزشی در سی و دو کشوراست و ریاست کمیته تجارت، هنر و فرهنگ اروپا را بعهده دارد. این کمیته روابط هنری-تجاری را در سطح بین المللی ارتقاء می دهد.